Est` minuty, kogda ne trevozhit Rokovaya nas zhizni groza, Kto-to na plechi ruki polozhit, Kto-to yasno zaglyanet v glaza... I mgnovenno zhiteiskoe kanet, Slovno v temnuyu propast` bez dna... I nad propast`yu medlenno vstanet Semicvetnoi dugoi tishina... I napev zaglushennyi i yunyi V zataennoi zatronet tishi Usyplennye zhizn`yu struny Napryazhennoi, kak arfa, dushi. Net ni v chem Vam blagodati; S schastiem u vas razlad: I prekrasny Vy nekstati, I umny Vy nevpopad.